Dochodzenie zapłaty wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych – w jaki sposób pracownik może udowodnić wykonywanie pracy w ponadnormatywnym wymiarze godzin?

Zanim pracownik zdecyduje się na wystąpienie z pozwem o zapłatę wynagrodzenia za pracę wykonywaną w godzinach nadliczbowych, musi pamiętać o zgromadzeniu odpowiednich środków dowodów, które potwierdzą, że pracownik rzeczywiście wykonywał pracę ponad obowiązujące go godziny pracy. Nie ma większego problemu, gdy pracodawca prowadzi rzetelną ewidencję czasu pracy, ale z mojego doświadczenia wynika, że ewidencja ta stanowi jedynie podstawę do ustalenia obecności/nieobecności w pracy, a nie stanowi dokumentu rzeczywiście odzwierciedlającego przepracowany przez pracownika czas. Jeśli ewidencja taka jest prowadzona niewłaściwie i nie można ustalić na jej podstawie rzeczywistego czasu pracy pracownika należy poszukać innych środków dowodowych. Przykładowo mogą być to:

• prowadzona osobiście, własna ewidencja czasu pracy w postaci np. notatek, zapisek, kalendarza,
• wydruki z e-mailowej korespondencji, która zawierać będzie godzinę jej wysłania czy odebrania przez pracownika,
• bilingi ze służbowych rozmów telefonicznych,
• wydruki z sms-owej korespondencji,
• wydruki z elektronicznych rejestratorów czasu pracy, tzw. ewidencja wejść i wyjść,
• nagrania z monitoringu wizyjnego,
• zeznania świadków, którzy potwierdzą o której pracownik przychodził i wychodził z pracy, czy „brał pracę do domu”.

W sprawie o nadgodziny co do zasady to pracownik powinien wykazać, iż wykonywał pracę w godzinach nadliczbowych, a także wskazać liczbę godzin takiej pracy każdego dnia, za który żąda wypłaty mu wynagrodzenia za godziny nadliczbowe. Jeżeli jednak pracodawca nie dochowa obowiązku prowadzenia ewidencji czasu pracy to na niego zostanie przeniesiony ciężar udowodnienia tego, że pracownik nie pracował po godzinach. Zaniedbania, jakich dopuszcza się pracodawca w tym przedmiocie nie mogą bowiem obciążać pracownika.